WE 300 “Bestormen”

Het was laat geworden gisteravond, ze had gedanst te veel gedronken en geflirt, het flirten was een aangename bezigheid maar daar bleef het dan ook echt bij. Ze kon haar jeugdliefde niet vergeten, de pijn van zijn afwijzing voelde ze nog steeds. Zijn succes in de muziekwereld was voor hem belangrijker geweest. Het eerste kopje koffie en het geroosterde broodje verjoeg de kater niet. Ze sloeg de ochtendkrant open en las als eerste de roddelpagina in de hoop iets van haar jeugdliefde te lezen, haar hart maakte een sprongetje. las ze het nu goed? Zelfs de kater veranderde in een lief klein poesje. Ze las het nog eens en ja hoor het stond er toch echt, zwart op wit gedrukt in het Algemeen Dagblad.

Gisteravond is de welbekende en getalenteerde zanger Richard Cliff overleden onder erbarmelijke omstandigheden. Hij zou in Amsterdam zijn eerste grote concert gaan geven, vele fans waren aanwezig, meest vrouwelijke fans. Het was overweldigend hoe de zanger werd ontvangen, zijn lijfwachten hadden er moeite mee om de jonge meiden op afstand te houden. Richard Cliff was tegen het advies van zijn manager ingegaan. Hij wilde niet via de artiesteningang binnen komen, hij wilde al zijn gillende fans de kans geven om hem luidkeels te begroeten. Zijn zangtalent was groot maar zijn ego was groter, hij genoot enorm van de aandacht van de vaak jonge, te jonge vrouwelijke fans.

Bij het uitstappen van de spierwitte limousine, werden de jonge meiden ongecontroleerd wild, ze schreeuwden, ze gilden, ze huilden en ze drongen zich naar voren, hun minuscule rokjes en topjes gaven meer bloot dan nodig was. Richard Cliff werd bedolven onder de uitzinnige jonge fans, hun naaldhakken lieten vele nare indrukwekkende sporen na.

Ze nam nog een kopje koffie, glimlachte en dacht: eindelijk is er gerechtigheid.

Geschreven voor :https://platoonline.wordpress.com/2023/08/01/we-300-het-woord-van-augustus/